ေခါင္းေလာင္းထုိးသံ

ကြၽန္ေတာ္ ေရးခ်င္ေနမိသည္မွာ ၾကာၿပီ။ ေရးသင့္မေရးသင့္ ခ်င့္ခ်ိန္ရင္း အခ်ိန္ေတြ လင့္ခဲ့ရသည္။ ယခုေတာ့ မေနႏုိင္လြန္း၍ ေရးလုိက္ရပါၿပီ။ သမၼတႀကီး သတိရွိပါ ခင္ ဗ်ာ။ ယေန႔ သမၼတႀကီးသည္ တစ္ခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္ျဖစ္ခဲ့ ပါသည္။ အတူေန အတူစား ဘဝႏွင့္ ရင္းႏွီးခဲ့ရဖူးပါသည္။ အႀကီးအကဲႏွင့္ ရင္းႏွီးေၾကာင္း ေမာ္ၾကြားလို၍ မဟုတ္ပါ။ အတြင္းသိ အစင္းသိျဖစ္ေၾကာင

္း ေပၚလြင္ ေစလုိ၍ေဖာ္ျပရျခင္းသာျဖစ္ပါ၏။ လြန္ခဲ့ေသာ ၃၅ ႏွစ္က ကြၽန္ေတာ္ေတြ႕ခဲ့သိခဲ့ရေသာ ထုိပုဂၢိဳလ္ သည္ ႐ိုးသား၏။ ႀကိဳးစား၏။ သူ႔မိသားစု သည္လည္း ႐ိုးသား၏။ ေမာ္ၾကြားျခင္း၊ ေထာင္လႊားျခင္း ကင္း၏။ ထုိပုဂၢိဳလ္ေရာ မိသားစုကိုပါ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ က ညီငယ္ ညီမငယ္လုိ၊ သားလိုသမီးလို သံေယာဇဥ္ေတြ တြယ္ခဲ့မိသည္။ ကြၽန္ေတာ္တု႔ိက အိမ္ခ်င္းမ်က္ ေစာင္းထိုး ေနခဲ့ၾကရသည္။
ကြၽန္ေတာ့္အိမ္မွာ သားေတြ၊ သမီးေတြ တူ၊ တူမေတြ ေျခာက္ေယာက္ရွိသည္။ တကၠသိုလ္တြင္ ေလးေယာက္ ေမွာ္ဘီအထကတြင္ ႏွစ္ေယာက္ထားရသည္။ စရိတ္က မလံုေလာက္။ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္မွာ ဥစား ၾကက္ေတြ ေမြးရသည္။ ၾကက္ဥမ်ားကို စစ္႐ုံးရိပ္သာသို႔ သြင္းရသည္။ တရားသျဖင့္ရေသာ ဝင္ေငြျဖင့္ ကေလးေျခာက္ေယာက္ ေက်ာင္းထားရသည္။ ထိုအခ်ိန္ ထုိကာလ က ထုိပုဂၢိဳလ္၏ ကေလးမ်ား ငယ္ေသးသည္။ ဥစားၾကက္မ အေကာင္ အစိတ္ခန္႔ ေမြးထားသည္။ ၾကက္ မေတြဥ,ဥလွ်င္ ကေလးေတြကို ေကြၽးသည္။ ပိုေသာ ၾကက္ဥငါး လံုးကို ကြၽန္ေတာ့္ အိမ္လာပို႔တတ္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္အေမႏွင့္ကြၽန္ေတာ့္ ေယာကၡမ အဘြားႀကီးေတြ စားဖို႔ဟု လာပုိ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ ယခု ေခတ္အေခၚ လာကန္ေတာ့ သည္ ေခၚမလားမသိ။ ေရွ႕တန္းတပ္မကို ျဖတ္၍ ေရွ႕တန္းတက္ၾက၊ ေနာက္တန္း ျပန္ၾကေသာ တပ္ရင္းမ်ားမွ ေတာတြင္း ရိကၡာသံပံုး (တစ္ပံုးလွ်င္ လူရွစ္ေယာက္ စာ ရိကၡာအမယ္စံုပါသည္) တစ္ပံုးေတာင္းၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အိမ္သို႔ လာပို႔သည့္လုပ္ရပ္မ်ဳိး သူ မလုပ္။ သူ႔ဇနီးကလည္း မလုပ္။ မိႀကီးဖႀကီး စားဖို႔အိမ္ေမြး ၾကက္မွဥေသာ ၾကက္ဥေလးငါးလံုး လာပို႔ ေသာ ထိုပုဂၢိဳလ္မိသားစုကို ကြၽန္ေတာ္က ႐ိုးသား၏ဟု မွတ္ခ်က္ ျပဳပါသည္။ ထုိပုဂၢိဳလ္သည္ ကုသိုလ္လည္း ထူး၏။ တပ္မဌာနခ်ဳပ္မွာပင္ တပ္မမွဴး ေျခာက္ဦးေလာက္ႏွင့္ တြဲခဲ့ရ သည္။ လူႀကီးမ်ားႏွင့္အနီးကပ္ ေနခြင့္ရသည့္အတြက္ လူႀကီးမ်ား ေတြးပံု၊ ေခၚပံု၊ စဥ္းစားပံုေတြ အတုခုိးစရာ အမ်ားႀကီးရသည္။ ထုိအေတြ႕အႀကံဳမ်ားသည္ မည္သည့္ စစ္သင္တန္း ေက်ာင္းမွာမွ မရေသာ တန္ဖိုးႀကီးအေတြ႕အႀကံဳ မ်ားပါတည္း။ ထုိပုဂၢိဳလ္(ဗိုလ္ႀကီး)ႏွင့္ပတ္ သက္၍ကြၽန္ေတာ္ aရးသားခဲ့ေသာ ကဒူးမမွေမာ္ဖသို႔ စာအုပ္ ထဲမွာ အတိအက် အကဲျဖတ္မွတ္တမ္း တင္ထားခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ”တပ္မမွဴးႀကီး ပြဲၾကမ္းတာ ဒုတပ္မမွဴးႀကီး ေခ်ာ့ေျပာ သေလာက္ရွိပါတယ္”ဟု ညီငယ္လုိ ျဖစ္ေနေသာ စစ္ဆင္ေရး ဂ်ီသရီး က သူ႔ပံုစံအတုိင္း ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးခပ္ မွန္မွန္ေလး ေျပာရွာပါသည္။ အလားအလာ ေကာင္းေသာ အရာရွိေလးျဖစ္ေၾကာင္း ထုိစဥ္ကတည္းက သတိျပဳခဲ့မိပါ သည္ဟု ကြၽန္ ေတာ္ေရးခဲ့သည္။ ဆူေသာပူေသာ လူႀကီးကို ေနာက္ကြယ္မွာ အတင္းေျပာေသာ အက်င့္ သူ႔မွာမရွိ။ ထုိ႔ ေၾကာင့္လည္း စစ္ေျမျပင္ ထြက္လုိက္၊ ဦးစီးဌာန ေရာက္လုိက္ႏွင့္ ကံေကာင္းလွစြာပဲ အေတြ႕အႀကံဳ ေတြရခဲ့ေလေတာ့သည္။ ရာထူးေတြ တစ္ဆင့္ၿပီး တစ္ဆင့္တုိးခဲ့သည္။ ဆရာသမား ဆယ္ေယာက္၊ ဆယ့္ငါးေယာက္ ေလာက္ဆီက အေတြးအေခၚေတြ၊ ဦးေႏွာက္ အဆီအႏွစ္ေတြ ရထားခဲ့ေသာ ထုိ ပုဂၢိဳလ္သည္ ယေန႔ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတျဖစ္ေနေပၿပီ။ သည္ေန႔သည္ ေနရာေရာက္ ၍ သည္တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ခြင့္ရ ေနသည္မွာလည္း သူ႔ရဲ႕ငယ္စဥ္က စ႐ုိက္ေၾကာင့္ဟု ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ္ပိုင္ မွတ္ခ်က္ျပဳပါသည္။ လူတုိင္းမွာ ေဒါသရွိသည္။ သူ႔မွာေဒါသ မရွိ။ လူတုိင္းမွာ ေလာဘရွိသည္။ သူ႔မွာ ေတာ္ခ်င္တတ္ခ်င္ေသာ အလုပ္ေလာဘ ေတာ့ရွိသည္။ မေတာ္ေလာဘ မရွိ။ သည္ႏွစ္ခ်က္ေၾကာင့္ သူ႔မွာ ေမာဟမရွိ။ သူ႔ ေလာက္ ေတာ္ေသာသူ ရွိမည္။ သူ႔ထက္ ေတာ္ေသာသူ ရွိမည္။ သူ႔ေလာက္ ႀကိဳးစားသူရွိ မည္။ သူ႔ထက္ႀကိဳးစားသူရွိမည္။ သူ႔ေလာက္ ႐ိုးသားသူ ရွိႏိုင္သည္။
သူ႔ထက္ ႐ုိးသားသူရွိမည္ ဟု ကြၽန္ေတာ္မထင္။ သည္ေန႔ သူ႔ကိုတပ္မေတာ္က ေရြးသည္။ လႊတ္ေတာ္က ေရြးသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္က တာဝန္ေပးသည္။ တစ္သက္တာမွာ တစ္ခါဖူး မွမလုပ္ဖူးေသာ အလုပ္ႀကီးကို သူလုပ္ေနရၿပီ။ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး။ ယေန႔အထိ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရေနသည္။ ဆံုးျဖတ္သင့္ေသာ ကိစၥကို ရဲရဲဆံုးျဖတ္သည္။ ညႇိ ႏႈိင္း သင့္တာ ညႇိႏႈိင္းသည္။ တုိင္ ပင္သင့္တာ တိုင္ပင္သည္။ ခ်ိန္ ဆသင့္တာ ခ်ိန္ဆသည္။ သည္းခံသည္။ စိတ္ရွည္သည္။ ငါတေကာေကာျခင္း မရွိေသးဟု ျမင္မိသည္။ ၿဗိတိသွ်လက္ေအာက္ ကြၽန္ သေဘာက္ဘဝ ေရာက္ခဲ့ရာမွ ႐ုန္း ကန္ထလာရေသာ ျမန္မာ တစ္မ်ဳိးသားလံုး တက္ၾကြေသာ စိတ္ရွိၾကသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူကို ဆန္႔က်င္ ေသာ Anti Authority စိတ္သည္ ပိုးပမာ ေလမွာျပန္႔လ်က္ရွိသည္။ ၁၉၂ဝ ခုကစ၍ျပန္႔ခဲ့သည္။ ၁၉၄၅ ခုမွာ ျပန္႔ခဲ့သည္။ ယေန႔အထိ က်န္ေနေသးသည္။ ေလထဲမွ ပိုး ေတြမကုန္ႏုိင္ေသးဟု ထင္သည္။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးကို လူေတြ ေထာက္ခံ ၾကသည္။ တစ္ျပည္လံုးက ေထာက္ခံၾကသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏွင့္ ေတြ႕သည္။ လက္တြဲေဆာင္ရြက္ဖို႔ ႏွစ္ေယာက္ စလံုး ႐ိုးသားစြာ သေဘာတူၾက သည္။ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႀကိဳးပမ္းေနသည္။ အမႈိက္ကစ ျပသာဒ္မီးေလာင္မည့္ အေနာက္ပိုင္း ကိစၥ ရဲရဲတင္းတင္း ဆံုးျဖတ္သည္။ ေၾကညာသည္။ ဖိအားေပး သူတို႔ကို ဆန္႔က်င္သည္။ လူထုက ေထာက္ခံၾကသည္။ အသံက်ယ္က်ယ္ ေထာက္ခံသံ ေတြၾကားရ၍ ကြၽန္ေတာ္စုိးရိမ္မိပါ သည္။ သူ႔အတြက္ စိုးရိမ္ရပါၿပီ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ကြၽန္ေတာ္မီခဲ့သည္။ ကန္ေတာ္မင္ပန္းၿခံ တရားပြဲကို အေဖႏွင့္ပါသြားဖူး သည္။ လူထုတစ္ခဲနက္ ေထာက္ခံ ပံုကို ႀကံဳခဲ့ရ၊ ေတြ႕ခဲ့ရဖူးသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို တစ္ျပည္လံုးက ခ်စ္ၾကသည္ဟု ယံုၾကသည္။
သို႔ေသာ္ မုန္းေသာသူ တစ္ ေယာက္လား ဆယ္ေယာက္လား။ တစ္ရာလား၊ ႏွစ္ရာလားမသိ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အာဇာနည္မ်ား ေရတိမ္နစ္ ခဲ့ရသည္။ ႏုိင္ငံေရး ေလာကမနာလုိ စိတ္သည္ ေၾကာက္ စရာေကာင္းလွ၏။ ႏုိင္ငံေတာ္တာဝန္ ကြၽန္ေတာ္ ထမ္းေဆာင္စဥ္ ကာလက ႏုိင္ငံျခားမွ လာေသာအဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမးေျပာ ေျပာသည္။ ”ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို တစ္ျပည္လံုးက ခ်စ္ေနၾကရဲ႕သားနဲ႔ မင္းတို႔အစုိးရက ဘာေၾကာင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားလာခြင့္ မေပးတာလဲ”ဟု ေမးပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္က ႐ိုး႐ိုးပဲ ေျဖခဲ့ပါ သည္။ ”ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လူေတြခ်စ္တာ မွန္တယ္။ ရာခိုင္ ႏႈန္းျပည့္ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ထင္တယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို တစ္ျပည္လံုး လူတိုင္း လူတိုင္းက ခ်စ္ၾကတယ္ လို႔ တို႔ယံုခဲ့တယ္။ မခ်စ္တဲ့လူ တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ေရတိမ္နစ္ခဲ့ရတယ္၊ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ကို တစ္ေယာက္ ေယာက္ကလာၿပီး ရန္ျပဳရင္ မင္းတို႔ အစိုးရက လာၿပီး တာဝန္ယူမွာလား”ဟု ေျပာလုိက္မိပါသည္။ ယခု သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ကိုလူထုက ေထာက္ခံေနၾကသည္။ သိသာထင္ရွားစြာ လႈပ္ရွား လာ ေသာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို လူထုက သေဘာက်သည္။ ဟိုေနရာမွ ေထာက္ခံ၊ သည္ေနရာမွေထာက္ခံ သတင္းစံု ဖတ္ရသည္။ ခ်စ္သူရွိလွ်င္ မုန္းသူရွိ ႏုိင္သည္။ သည္ေန႔ ဖတ္ရေသာ ေပၚျပဴ လာနယူးစ္မ်က္ႏွာဖံုးမွာ ၾကည္ညိဳ ဖြယ္ရာ သံဃာေတာ္မ်ား ဓာတ္ပံု ႏွင့္သမၼတႀကီးကို ေထာက္ခံၾက ၿပီဟူေသာ သတင္းေတြ႕ရ ဖတ္ရ ျပန္ သည္။ လက္ေပြ႕ အေရာင္းသမား မ်ား၊ လမ္းေထာင့္မွ ဂ်ာနယ္ဆုိင္ မ်ားမွာ အေရာင္းသြက္ေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိသိပ္ မထားႏုိင္ေတာ့ပါ။ ေရးလုိက္ ပါမိၿပီ။ သမၼတႀကီး သတိရွိပါခင္ဗ်ာ။

ေမာင္ေဆြသက္